zondag 28 februari 2010

Yvon Jaspers volgt vijf ongeneeslijk zieke jongeren

Maartje, Pieter Jan, Sandra, Bob en Lonneke kiezen voor het leven. Maar ze zijn doodziek.

Yvon Jaspers volgt ze in de laatste fase van hun leven. Bob (30) gaat opnieuw samenwonen met zijn vriendin. Omdat het weer zo goed gaat tussen de twee willen ze proberen een kindje te krijgen. Lonneke (26) heeft haar eigen urnenbedrijf en reist af naar Gambia waar haar werkplaats zich bevindt. Maartje (31) past een trouwjurk. Niet dat ze gaat trouwen, maar ze vindt dat je dat als vrouw gewoon een keer in je leven gedaan moet hebben. Danseres Sandra (30) kan door haar ziekte zelf niet meer dansen, maar begeleidt haar collega’s nog wel bij optredens. Pieter Jan (15) laat de namen van zijn negen beste vrienden op zijn lichaam tatoeëren en viert op zijn zestiende verjaardag dat hij eindelijk legaal bier mag drinken.

Yvon: "In de tijd dat ik deze mensen heb leren kennen heb ik een enorme bewondering gekregen voor de manier waarop zij in het leven staan. Ik kan niet wachten tot iedereen deze mensen mag gaan leren kennen. Ik ben zo trots, zo ongelofelijk trots op ze. Hun verhaal moet worden verteld. Nog heel lang."

Renée Soutendijk scheert haar af

Renée Soutendijk draagt tegenwoordig een pruik. De actrice liet haar hoofd kaalscheren voor een rol in het stuk Als de dood. Hierin speelt ze een vrouw met terminale eierstokkanker, schrijft De Telegraaf.

,,Het maakt me kwetsbaarder in mijn rol", zegt Renée over haar kale koppie. ,,Ik heb altijd een slag om de arm gehouden, om alternatieven te proberen. Het is goed te doen met siliconen, maar dat is zo’n gedoe. Het groeit wel weer aan."

Iemand van de productie schoor Renées hoofd kaal. De eerste blik in de spiegel was even schrikken. Renée: ,,Het was wel even slikken toen ik mezelf voor het eerst zag. Maar ik heb er geen spijt van."

'Als de dood' gaat op 8 maart in Haarlem in première.

Yvon Jaspers maakt eind aan 'dubbelleven'

Terwijl ze in dienst van de KRO aan het filmen was met naar liefde smachtende boeren, was Yvon Jaspers namens BNN met een heel ander project bezig. Ze nam van Patrick Lodiers de presentatie over van Over Mijn Lijk, waarin ruim een jaar lang vijf ongeneeslijk zieke jongeren worden gevolgd. De opnames van beide programma's overlapten elkaar, waardoor Jaspers naar eigen zeggen een raar dubbelleven leidde.

Vanaf donderdag 11 maart (Ned. 1, 22.25 uur) is de derde reeks van Over Mijn Lijk acht weken lang op de buis. „Ik kan niet wachten tot Nederland deze jongeren leert kennen”, zegt Jaspers. „Voor mijn gevoel zorgt het uitzenden ervoor dat mijn dubbelleven voorbij is en dat lucht me op. Het gelijktijdig filmen van beide programma's was echt een bizarre periode.”

De KRO-coryfee is al tijden fan van het programma en kent Lodiers goed. „Toen ik ernaar keek, dacht ik niet aan het presenteren ervan”, kijkt Jaspers terug. „Pas toen Patrick aangaf het niet nog een seizoen te willen, dacht ik: dan moet ik het doen! Daar is geen omroepgedoe over geweest, want dit is zo'n programma waarvan iedereen aanvoelt dat het er werkelijk toe doet. Het ontstijgt het niveau van grenzen tussen omroepen en kijkcijferstress.”

Ze had zich dus zelf kandidaat gesteld voor de presentatie en daar heeft ze later geen spijt van gehad. „Nooit heb ik gedacht dat ik het niet meer aankon. Wel heb ik er wakker van gelegen, zelfs nachtmerries gehad. Tijdens de draaiperiode zijn drie van de vijf jongeren overleden. Je komt dan in een raar soort rouw terecht. Ik ben naar hun uitvaarten geweest en voelde me daar niet eenzaam. Het is natuurlijk wel gek dat je iemand heel goed hebt leren kennen maar feitelijk geen onderdeel uitmaakt van zijn of haar leven. Tijdens zo'n bijeenkomst komt het neer op eenrichtingsverkeer, want veel aanwezigen op de uitvaart ken je niet.”

In deze reeks van Over Mijn Lijk is te zien hoe iemand sterft. Het was de wens van de overledene en volgens Jaspers is het mooi in beeld gebracht. „Ik heb me echt aangesproken gevoeld om deze jonge mensen een podium te geven om dit proces te laten zien. Als ze me zouden vragen voor een volgende reeks, dan zeg ik: 'niet morgen, maar later misschien wel'. Dit programma gaat over levenslust en over hoop. En het ontheiligt de dood. Het moet gemaakt worden.”

bron: De Telegraaf